رفتی ندیدی بعد تو،کم رنگ ترین آبی شدم
بازم با رویای گلات،من گیج بی خوابی شدم
باور نکردم من هنوز،از پیش ما رفتی چه زود
روی رگم حک میکنم،رو پیرهنت هفتی که بود
مثل همیشه میبری،این بار این قلب منو
کوشی که بازم آخرش،پرتاب کنی اون پیرهنو
رفتی و روی سکوها،داد میزنم بازم تورو
باختن هنوز مال منه،بدجوری میبازم تورو
روی زمین سبز هنوز،واسه تعصب سوره ای
غیرت با تو معنی گرفت،آبی ترین اسطوره ای
سنگینی مرد بودنت،واسه کلاغا زهر بود
انگار نامردی و حرص،با اون وجودت قهر بود
رو سکوهای یخ زده،امید فریاد منی
شیرینتم مجنونتم،از بس که فرهاد منی
آره هوادارم هنوز،می دونی پس همراهتم
هر جای دنیا هم بری،هفت مقدس یادتم